Euritmietherapie is voor veel mensen een onbekende therapie. De euritmietherapeuten (Anneke en Renata) vertellen vanuit hun praktijk.
Euritmietherapie bij ADHD
Een 27 jarige jongeman – we noemen hem Sven- kwam met een noodvraag: “ik heb ADHD, kan me niet concentreren, ik heb moeite om het overzicht te behouden, ik heb zorgen en angsten, maar ik wil wel mijn masterwerkstuk schrijven !” Hij had zeven jaar terug een reguliere ADHD training gedaan, maar die hielp nu niet. Hij gebruikte geen ritalin, omdat hij daar steeds niet lekker van werd en hoofdpijn van kreeg. Bij het kennismaken keek hij onrustig voortdurend alle kanten op.
Sven was zeer gemotiveerd om àlles te doen, als het hem maar zou helpen. De eerste keer gaf ik hem drie oefeningen. De eerste was met een koperen staaf. Een koperen staaf vasthouden geeft onbewust het gevoel “dat je iets in handen hebt” , “dat je de baas bent en controle hebt”. Ook heeft het iets speels, mensen gaan vaak meteen met de staaf spelen. Deze oefening volgt de dimensies van het lichaam (beneden, boven, rechts, links). Het koper (als geleidend metaal) verbindt zich energetisch meteen met de gehele mens. De oefening helpt om je meer in je lichaam thuis te voelen en meer bij jezelf te zijn.
De tweede oefening was het kruisen van de benen en ook van de armen. Je gaat daarbij steeds even op één been staan, wat een uitdaging is voor het evenwicht. Als je teveel in je hoofd zit (“teveel boven in je lichaam woont”), dan is deze oefening een effectieve manier om te gaan ervaren dat je niet goed in je benen zit. En dat er maar één ding op zit: namelijk je hoofd loslaten en je concentreren op het staan, het kruisen van de hiel tegen de andere knie en helemaal in je benen te gaan landen.
De derde oefening was een concentratie oefening: een paar stappen lopen en wisselen tussen een stamp en met de handen klappen. Je schuift met je aandacht steeds van je voeten naar je handen en terug en je kunt niet op de automatische piloot gaan! Sven irriteerde zich er mateloos aan dat hij deze simpele oefening niet goed voor elkaar kreeg. En hij wilde het gewoon kúnnen.
Aan het einde van de eerste sessie merkte hij dat hij innerlijk rustig was geworden en dat hij lekker in zijn lijf zat en rustiger uit zijn ogen keek. Hij was verbaasd dat zulke “eenvoudige” oefeningen zo’n concreet resultaat hadden.
Hij ging trouw elke ochtend meteen de drie oefeningen doen. En merkte op dat zijn sociale contacten verbeterden, dat hij meer rust had, dat hij helderder werd en meer zelfinzicht kreeg. Het bracht hem beter in staat met overzicht naar de eigen situatie en zorgen te kijken. De zorgen losten op of hij was beter in staat tot een oplossing te komen.
De keren daarop ontdekte hij dat hij zijn hoofd ook rustig op zijn plek kon houden tijdens de oefening. En dat hij zijn voet niet soepel kon afrollen maar hem neerklapte. Weer kon hij zijn hoofd loslaten (rust geven op zijn vaste plek) en zijn voet oefenen om zachtjes af te rollen en ermee te tasten.
Zo waren er nog verschillende ontdekkingen in de 10 x dat we gewerkt hebben. Sven heeft in drie maanden tijd zijn master kunnen schrijven. Hij voelde zich beter dan ooit. Zijn sociale contacten waren verbeterd. En….op het laatst zei hij dat er toch veel was misgegaan in zijn jeugd. Dat hij eigenlijk op de lagere school al euritmietherapie had moeten krijgen…..
Euritmietherapie was voor hem de passende doe-therapie gebleken en hij was dankbaar dat het hem zo goed heeft kunnen helpen, voor zijn master, maar ook voor de rest van zijn leven.
Renata de Zwaan, euritmietherapeut.